انتظار

یا صاحب الزمان !
می گویند درد انتظار مثل درد دندان است که تا به سر نیامده به عمق جان اثر نمی کند. ولی ای کاش درد انتظارت مثل هزاران درد دندان بود. درد فراقت بند بند وجودم را می گدازد. نمی دانم چه وقت این سوز هجران به سر خواهد آمد و آن لحظه ی باور نکردنی برایم به وقوع خواهد پیوست .
یا صاحب الزمان ! تا کی در آسمان به پرنده خیره شوم تا کی در پیاده روی نگرانی انتظار قدم زنم تا کی گل های سرخ را به یادت بر پرده ها سنجاق کنم و تا کی شب های جمعه به یادت بخوانم سلام علی آل یاسین
چشم به راهم و در انتظارت تا با دلی سوخته از فراقت در نیمه ی شعبان برای خدمتگزاریت کمر همت بندم . تا یار که را خواهد و میلش به که افتد.
آواره ی کوی و برزن
سال هاست که در انتظار دیدن جمالت چشم انتظاریم . به هر گلی که می رسیم بوی تو را در آن جست و جو می کنیم . در کوچه پس کوچه های عشق به دنبال معشوق می گردیم تا شاید نشانی تو بیابیم و بتوانیم گرمای وجودت را با تمام وجودمان حس کنیم . چه زیباست لحظه ی وصال ! یا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجک الشریف !
قلبم آکنده از عشق به شماست ولی اعمالم چیز دیگری می گویند. شنیده ام که اندرون قلب مرا می بینی و اگرچه اعمالم باعث آزردگی خاطر شماست ولی عشق به وصال وجود نازنینت مرا به زندگی و آینده امیدوار می کند.
در آن نفـس کـه بمـیرم در آرزوی تو باشم
بـدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم
قلم ناتوان است از حس و نگارش عشقی که خودم هم نمی توانم آن را بیان کنم .
مولای من ! آن زمان که در جست و جوی شما آواره ی کوی و برزن هستم تا نشانی از تو بیابم وقتی به در خیمه می رسم متوجه می شوم که من نیز مانند آن مرد صابونی غرق در پستی هایی هستم که مانع رسیدن به وصال محبوب است .
هنگامی که به درون خود و به فطرت اولیه ی خویش که خداوند در نهاد همه گذاشته مراجعه می کنم با چشم دل آثار و برکات شما را به خوبی می بینم و بارقه های امید در وجودم شعله ور می شود.
بهشـت عـدن اگر خـواهی بیا با ما به میخانه
که از روی خمت سوزی به حوض کوثر اندازیم
آری جهت رسیدن به کمال عظمای الهی باید به در خانه رفت . باید خانه را پیدا کرد و در مسیر رسیدن از سختی ها و نا ملایمات نترسید.
در بیابان گـر به شـوق کعبه خواهی زد قـدم
سـرزنش ها گـر کـند خـار مـغـیلان غـم مخـور